هوالجمیل

آوای نسل سرخ

نسلی که سوخت غیر شهادت هنر نداشت

غیر از دفاع فرصت کار دگر نداشت

تا چشم خود گشود فقط خون و ناله دید

جز در خطوط حادثه  گشت و گذر نداشت

معشوقهای ما همه در حجله سوختند

در غربتی عظیم که تصویرگر نداشت

از شعر سرخ ، دلقک و مطرب طلب مکن

غیر از شهید ، این ادبیات ، بر نداشت

نسلی که سوخت معجزۀ قرن را نگاشت

هرگز ولیک دعوی شق القمر نداشت

سخت است درک لذت ما نسل سوخته

نسلی که پر کشید ولی بال و پر نداشت

شد در حریم عشق فدا نسل خون نگار

عشقی که قلب دهر از آن پاکتر نداشت

ناآشناست لهجۀ ما پابرهنگان

جائی که بند کفش جز از مُد خبر نداشت

جز آن یلان سبز که خفتند در غبار

این کاروان مخاطب "فهمیده" تر نداشت

مانند یک غریبۀ ناهمزبان گذشت

نسلی که جز برای شما دردسر نداشت

ما منقرض شدیم ولی تیغ تیز نقد

حتی برای محو شهادت حذر نداشت

این شعر خشک سرفۀ یک شیمیائی است

ققنوس عشق، بهتر از این ، شعر تر نداشت

والسلام – محمد حسین صادقی –

زرقان – 24 / 4 / 1384